Laugardagsmorgun.

Vaknaði við að dyrabjallan
hringdi í morgun.

Leit á klukkuna.

Var að slefa í níuleitið.
Nennti hreinlega ekki að fara til dyra.
Karlinn hann pabbi var á sama leveli
og ég og hreyfði sig ekki.

Of snemmt.

Síðan kom allt ding dongið.

Ég heyrði að karlinn var að fara að brölta frammúr
til að þagga niður í þessun dyrabjölluníðingi.

En þar sem að ég er aðeins fljótari í förum en hann.
Fór ég til dyra.

Þar stóð Stefán bróðir hans pabba.

Sem heilsaði með brosi um leið og ég opnaði og sagði.

" Neih!, Voðalega eruð þið snemma á fótum."

Ef pabbi væri ekki svona fatlaður.

Væri Stefán núna fatlaður.


Immagaddus segir...................