Að vinna.

Að vinna.
Glæsilegur mánudagur.
Fullt að gera.
Verkstjóri í annari deild gerðist pabbi um helgina.
Gerði það sem allir gera kom ekki í vinnu.
Ekki við hann að fást.
Annar verkstjóri. hmm. Eða ekki verkstjóri.
Meira svona umsjónarmaður.
Saug sig fastann á einn pólverjann.
Eftir smá sug og fuður.
Askaði ( Innti mig eftir) hann hvort ég þyrfti hjálp?
Ég aftur á móti spurði hann með.
Nei.
En þarft þú hjálp?
(Ég hef nefnilega ekki efni á meiri hjálp við því að fá hjálp við að tefja fleiri Pólverja.) Hugsaði ég.
En dagurinn gekk:
Ég mætti kl 02:30 í nótt. kl 14:30 var ég orðinn soldið pirraður því ég var eini millistjórnendaþrællinn á gólfinu sem eftir var í skemmtigarðinum, því allir sem veikindum geta orðið að bráð voru orðnir veikindum að bráð.
Þá komst ég að nokkru.
Það er svakalegt. " Látum Begga redda þessu syndrome,, Í gangi þar sem ég vinn.
Vá maður hvað það er ekki fyndið.

Og aftur.............................
Það er ekki fyndið.


Immagaddus segir..................